Αφελάι: «Ποτέ δεν ήμουν τόσο καλά»

Ο  Ιμπραΐμ Αφελάι μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο «Nos» δήλωσε χαρούμενος που βρίσκεται στον Ολυμπιακό, ενώ παράλληλα στάθηκε στους τραυματισμούς που είχε περάσει.

Ο Ολλανδός μεσοεπιθετικός του Θρύλου ανέφερε αρχικά:

«Το διασκεδάζω με κάθε τρόπο. Χαμογελάω κάθε μέρα. Σηκώνομαι από το κρεβάτι με πολύ καλή διάθεση για να πάω για προπόνηση. Να δουλέψω, να νιώσω ξανά, να μυρίσω το χορτάρι και να είμαι με τους συμπαίκτες μου. Είχα μία πολύ δύσκολη περίοδος. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί μπορώ και κάνω ξανά αυτό που αγαπώ τόσο. Το να παίζω δηλαδή ποδόσφαιρο. Επιτέλους παίζω ξανά ποδόσφαιρο.

Από την στιγμή που χτύπησα και τώρα που επανήλθα έχει περάσει καιρός. Δεν ήμουν ποτέ σε τόσο καλή κατάσταση. Συχνά έβλεπα ιστορίες ότι δεν ήμουν στο επιθυμητό επίπεδο επειδή είχα ατυχίες με τραυματισμούς. Όμως δεν έγινε έτσι. Τώρα είμαι σε πολύ καλή κατάσταση».

Για τον τραυματισμό του:

«Όταν αναγκάζεσαι να κάθεσαι για εβδομάδες στο κρεβάτι σκέφτεσαι πως κάποια στιγμή τα πράγματα θα πάνε καλά για εσένα. Το γεγονός ότι μπορείς να επιστρέψεις σε κάνει να σκέφτεσαι αλλιώς την ζωή και το ποδόσφαιρο. Νιώθεις πιο ελεύθερος και εστιάζεις την προσοχή εκεί που ακριβώς πρέπει. Δούλεψα πολύ και εσωτερικά με τον εαυτό μου.

Από μικρό παιδί ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο επειδή μου άρεσε πολύ. Μου παρέχει όλα τα συναισθήματα που θέλω όμως όταν σου συμβαίνουν ατυχίες τότε γίνεσαι ανασφαλής και δεν ξέρεις που είσαι. Δεν γνωρίζεις πόσο θα χρειαστεί για να επιστρέψεις. Το πόσο χρόνο θα πάρει η αποκατάστασή σου.

Μετά και όσο ζεις σε καθεστώς αβεβαιότητας είναι εύκολο να σου λένε όλοι «όλα θα πάνε καλά». Ποτέ δεν είναι όμως εύκολο για σένα. Είναι πάντα ένα ερώτημα. Δεν μπορώ λοιπόν να περιγράψω το πως ένιωσα όταν προπονήθηκα ξανά για πρώτη φορά. Ήταν απερίγραπτο».

Για τη συμπαράσταση που είχε από τη μητέρα του:

«Η στήριξη της μητέρας μου σε αυτό το στάδιο ήταν καθοριστική. Πάντα μου έλεγε «μείνε θετικός. Όσο δύσκολα και εάν είναι τα πράγματα να είσαι θετικός». Φανταστείτε πως δεν μπορούσα κάποιες στιγμές να φροντίσω μόνος μου τον εαυτό μου όπως έπρεπε. Ήθελα βοήθεια για να σηκωθώ. Πέρναγαν βδομάδες που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ήθελα βοήθεια ακόμα και να πάω στην τουαλέτα. Κάπως έτσι νιώθεις ανήμπορος, αδύναμος και αβοήθητος.

Οι άνθρωποι ξεχνάμε πολύ εύκολα. Μαθαίνεις όμως να ζεις με αυτό. Είναι μέρος του επαγγέλματός σου ως παίκτης. Κάποιοι θα σε ξεχάσουν. Την μία μέρα είσαι ήρωας και την άλλη είσαι ένα τίποτα γι' αυτούς. Έτσι αρχίσεις και βλέπεις τα πάντα από άλλη οπτική. Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν για μένα. Όμως η αλήθεια είναι πως έκανα πολύ μεγάλη προσπάθεια να επανέλθω. Προσπάθεια που δεν την κατάλαβε, δεν την βίωσε και δεν την κατέγραψε κανείς απ' όσους ξέχασαν...».

Για το ιατρικό επιτελείο της Σάλκε:

 «Ευτυχώς τελικώς πήγα στην Ισπανία και εκεί φάνηκε η ζημιά που είχα. Δεν ήταν μόνο ο σκισμένος τένοντας που είχα. Αντιμετώπιζα και άλλα προβλήματα. Το πόδι μου ήταν χάλια. Ήταν η χειρότερή μου στιγμή. Ποτέ ξανά δεν είχα περάσει τόσο δύσκολα».

Για το πως ένιωσε τη στιγμή που γύρισε στα γήπεδα:

 «Πρώτη φορά το να μυρίζω το χορτάρι είχε τέτοια γεύση... Όταν μυρίζεις ξανά το χορτάρι από κοντά νιώθεις εξαιρετικά. Εγώ έμαθα καλά το τι σημαίνει να πρέπει να είσαι υγιής. Μακάρι όλος ο κόσμος να έχει πάντα υγεία και ξεχωριστά προνόμια. Να έχει όμως πάνω απ' όλα την υγεία του».